Λίγα λόγια από την κ. Άννα Μπαστάκη

Είχα την τύχη να γεννηθώ στην γειτονιά του παλατιού της Κνωσού σε ένα μικρό χωριό το Σκαλάνι. Στα παιδικά μου χρόνια τα παραμύθια της γιαγιάς μου έπλεκαν τους μύθους μαζί με τα ευρήματα των ανασκαφών του παλατιού της Κνωσού, στα οποία συμμετείχαν ο πατέρας και ο  παππούς της σαν εργάτες.

Έτσι λοιπόν μεγάλωσα με τον βασιλιά Μίνωα και τις κόρες του, με χρυσά δακτυλίδια με ωραίες πριγκίπισσες τις Παριζιάνες, με τον Μινώταυρο και τα αμέτρητα εργαστήρια που κατασκεύαζαν όλα τα βασιλικά αντικείμενα.

Πολύ αργότερα στο σχολείο κατάλαβα ότι αυτά συνέβαιναν χιλιάδες χρόνια πριν. Εγώ πίστευα μέχρι τότε ότι το παλάτι και η βασιλική οικογένεια ήτο μακρινοί συγγενείς μου που έζησαν με τους προπαππούδες μου.

Τα παιδικά συναισθήματα όμως ποτέ δεν με εγκατέλειψαν και σε όλη μου τη ζωή σκεπτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω για να αναδείξω και να ζωντανέψω αυτό τον υπέροχο πολιτισμό που βαθιά μέσα μου γνώριζα.

Άρχισα μια μακροχρόνια μελέτη, προσπαθώντας να καταλάβω από τις εικονικές παραστάσεις των σφραγιδόλιθων, των δακτυλιδιών, των τοιχογραφιών (αυτά είναι η κύρια πληροφόρηση) τι σήμαινε η κάθε στάση, έμπαινα στη θέση κάθε γυναίκας, κάθε άνδρα και προσπαθούσα να μπω στο συναίσθημα της κάθε στιγμής.

Όταν εμπέδωσα και αποφάσισα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω έγινε πραγματικά ένα θαύμα. Πολλοί άνθρωποι, άγνωστοι αρχικά, που μετά έγιναν πολύ καλοί φίλοι , όλοι ειδικοί σε διαφορετικά θέματα και ο κάθε ένας από τη δική του σκοπιά, βοήθησαν και μπήκαν και αυτοί στο όνειρο της αναβίωσης του ωραιότερου παγκόσμιου πολιτισμού .

Άρχισε λοιπόν ένα μαγικό ταξίδι υλοποίησης μια υπέρτατη δύναμη καθοδηγούσε το κάθε μου βήμα, ξαφνικά ήξερα τα πάντα, τον τρόπο που έπρεπε να κάνω το κάθε τι χωρίς να γνωρίζω το γιατί ο από μηχανής θεός ήτο πάντα δίπλα μου και έδινε την λύση σε όλες τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα.

Ξεκίνησα την κατασκευή του Θεάτρου. Οι αρχιτεκτονικές συμβουλές που πήρα από τους ειδικούς δεν ικανοποίησαν την ψυχή μου. Κάθισα μόνη μου μαζί με τον μάστορα πετρά και σχεδιάσαμε πάνω στο έδαφος αυτό το αριστούργημα που τελικά έγινε. Επί 6 μήνες κάθε πρωί μαζί με δύο εργάτες κουβαλούσαμε από τους πρόποδες του ιερού βουνού Γιούχτα τις χιλιάδες πέτρες που χρειάστηκαν. Όλες διαλεγμένες μία μία και τοποθετημένες στη σωστή θέση χωρίς να τραυματίσουμε καμία. Έτσι κράτησαν την ενέργεια που είχαν στη φύση και τη μετέφεραν στο Θέατρο, τη νέα τους κατοικία, όλες αριστουργήματα της φύσης…

Με τον ίδιο μαγικό τρόπο δημιουργήθηκε το θεατρικό Μινωικό Δρώμενο.
Οι φορεσιές δημιουργήθηκαν σχεδόν σαν αντίγραφα των τοιχογραφιών…
Οι χορογραφίες βασίστηκαν σε πληροφορίες και αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών.
Εμπνευσμένος μουσικός έγραψε τη μουσική ειδικά για την παράσταση και οι καλλιτέχνες εκτελούν με μεγάλο σεβασμό όλο το δρώμενο…
Τα υπέροχα φαγητά που παρασκευάζονται στα αντίγραφα των Μινωικών μαγειρείων δίνουν την αίσθηση στον επισκέπτη ότι κάποιος ή κάποια γύρισε για να μας διδάξει αυτό που δεν έμεινε στα ερείπια που άφησε πίσω η μεγάλη καταστροφή του παλατιού.

Γνωρίζω ακριβώς πως πρέπει να το κάνω, σαν να υπάρχει μέσα μου μια εντολή καθοδήγησης, σαν να μην είμαι εγώ πολλές φορές αλλά κάποια άλλη γυναίκα εκείνης της εποχής που χρησιμοποιεί το σώμα μου για να ενεργήσει το δικό της πνεύμα.

2022 - Βραβείο από το Πανεπιστήμιο Κρήτης

Βράβευση στην κ. Άννα Μπαστάκη, ιδρύτρια του Μινωικού Θεάτρου, για την προσφορά της στον τομέα του πολιτισμού και της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κρήτης.

×

Cart