Τα παιδικά συναισθήματα όμως ποτέ δεν με εγκατέλειψαν και σε όλη μου τη ζωή σκεπτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω για να αναδείξω και να ζωντανέψω αυτό τον υπέροχο πολιτισμό που βαθιά μέσα μου γνώριζα.
Άρχισα μια μακροχρόνια μελέτη, προσπαθώντας να καταλάβω από τις εικονικές παραστάσεις των σφραγιδόλιθων, των δακτυλιδιών, των τοιχογραφιών (αυτά είναι η κύρια πληροφόρηση) τι σήμαινε η κάθε στάση, έμπαινα στη θέση κάθε γυναίκας, κάθε άνδρα και προσπαθούσα να μπω στο συναίσθημα της κάθε στιγμής.
Όταν εμπέδωσα και αποφάσισα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω έγινε πραγματικά ένα θαύμα. Πολλοί άνθρωποι, άγνωστοι αρχικά, που μετά έγιναν πολύ καλοί φίλοι , όλοι ειδικοί σε διαφορετικά θέματα και ο κάθε ένας από τη δική του σκοπιά, βοήθησαν και μπήκαν και αυτοί στο όνειρο της αναβίωσης του ωραιότερου παγκόσμιου πολιτισμού .