H Ελιά στην Κρήτη

από την Μινωική εποχή έως σήμερα

Η καταγωγή της Ελιάς στην Κρήτη αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα χάνατε στα βάθη των αιώνων.

Το δένδρο ελιά, ο καρπός ελιά και το ελαιόλαδο τρεις λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες εδώ και 5000 χρόνια τουλάχιστον, με την καθημερινότητα των κατοίκων, την τελετουργία, τις λατρευτικές αλλά και διατροφικές τους συνήθειες. Ολόκληρη η κοινωνικοοικονομική, λατρευτική, εθιμική αλλά και καλλιτεχνική πραγματικότητα δημιουργήθηκε γύρο από το Ιερό Δένδρο της Ελιάς.

Η αλματώδης εξάπλωση και ανάπτυξη του Μινωικού πολιτισμού οφείλετε σε μεγάλο βαθμό στην συστηματική καλλιέργεια της Ελιάς και εν συνεχεία στην εξαγωγή και εμπορία των προϊόντων της. Σημαντική είναι η θέση του δένδρου στην Μινωική και στην συνέχεια στην Αρχαιοελληνική τέχνη. Βαθειά ριζωμένη στην Ελληνική γη η Ελιά δεσπόζει εδώ και χιλιάδες χρόνια στο Ελληνικό τοπίο, το φωτίζει με ιδιαίτερο γκριζοπράσινο χρώμα της και εμπνέει τους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Τα κλαδιά της οι καρποί της παραστάσεις από την συλλογή των καρπών από την παραγωγή του ελαιολάδου υπάρχουν αποτυπωμένα σε χιλιάδες κεραμικά αγγεία σε τοιχογραφίες σε σφραγιδόλιθους και σε δακτυλίδια.

 

Η Ελιά ήταν το Ιερό Δένδρο των Μινωιτών λατρευόταν σαν την μητέρα Θεά φύση και προστατευόταν από των Μίνωα και τους απογόνους του.

Το δάσος των Αμνισιάδων σήμερα υπάρχουν πανάρχαια Ελαιόδεντρα ηλικίας 1000- 2000 ετών) μνημεία της φύσεως που μεταφέρθηκαν στο κτήμα από χώρο κατασκευής φράγματος (Αποσελέμη) που έπρεπε να εκριζωθούν και να καταστραφούν. Με μεγάλη προσπάθεια διασώθηκαν και ξαναφυτευτήκαν το 2005 βλάστησαν και καρποφορούν και μας ανταμείβουν με την καλή ενέργεια που προσφέρουν στο χώρο.